Autor: Hanna Buśkiewicz-Piskorska

Pięć lat temu wydawało mi się, że z grubsza wiem… Jak działa świat… Jak działa ludzka psychika… Co jest dobre… Co jest złe…  Kim jestem… Byłam szczęśliwą – och, jakże szczęśliwą!!! – żoną… Szczęśliwą mamą i teściową… Ogromnie szczęśliwą babcią…

Z jednej strony – stuk! puk! W niemalowane! Żeby nie zapeszyć! Z drugiej – serce chce się już radować i śpiewać: Alleluja!!! Wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazują, że czeka mnie niedługo spotkanie. Jedno z ważniejszych w moim życiu!

Na gitarze, w pocie czoła, ale i w radosnym szale – kolejne utwory: „Enter Sandman” i „Whole Lotta Love”. Trudzę się, mozolę, ale momentami mam gęsią skórkę, kiedy coś zaczyna wychodzić…

Jestem pod wrażeniem książki Janusza Palikota „Nic-nic. Ontologia na marginesach Leśmiana”. Choć momentami nie do końca dla mnie czytelna, chwilami nazbyt prowokacyjna, to jednak w większych fragmentach absolutnie zachwycająca autentyzmem, odwagą, siłą i prawdziwością wyrażonych w niej hipotez i emocji

Na końcu porannej wizyty w łazience zawsze maluję sobie oczy. Najpierw czarną kredką górny kontur prawego oka. Potem – lewego. Następnie – pędzelkiem poprawiam brwi, również zaczynając od prawej. Potem kładę cienie na górne powieki i przestrzeń między powiekami a

Niestety podczas  burzy 13 lipca ucierpiał bardzo plac zabaw w naszym przedszkolu. Rano zerwał mnie na równe nogi telefon w tej sprawie od policjanta. Wichura wyrwała z korzeniami duży świerk. Przewracając się, zniszczył część ogrodzenia. Teraz pozostałe drzewa bada dendrolog.

Sadzę różnokolorowe, szaleńczo pstrokate kwiatki różnych gatunków – i na wsi, i na Ursynowie, i na cmentarzu… Feeria bajecznych barw. W niedzielę siódmego lipca Jurek skończyłby siedemdziesiąt dwa lata… Nie lubił monochromatycznych ogrodów. Krzątam się – z radością i lękiem