Miesiąc: luty 2014

Szklarska Poręba, 27 lutego 2014, czwartek Przed drugą wojną światową w Szklarskiej Porębie mieszkało wielu artystów. Po wojnie też kilku. Teraz ten artystowski duch miejsca podupadł. Jednak na końcu ul. Jana Matejki, niedaleko zapierającego dech w piersi Złotego Widoku, stoi

Szklarska Poręba, 26 lutego 2014, środa Widzieliśmy klucz gęsi. Obserwujemy wiosenną aktywność kosów, sikorek i kaczek. Natknęliśmy się nie tylko na przebiśniegi, ale także na rzadką roślinę, która nazywa się wawrzynek wilczełyko. Wawrzynek kwitnie od lutego do marca. Ma małe

Szklarska Poręba, 25 lutego 2014, wtorek Kiedyś dobre książki kupowało się w PIW’ie przy ul. Foksal, najczęściej spod lady. Teraz w markecie Auchan – kilka metrów od natki pietruszki, a kilkanaście metrów od szaf chłodniczych z poporcjowanymi zwłokami zwierząt –

We wczorajszym numerze „Gazety Wyborczej” dwa teksty, bliskie mojemu sercu. Jeden w „Wysokich Obcasach” – „Kiecka nie byle jaka”. Zdanie „Poród jest jak jazda kolejką górską. Póki jedziesz, marzysz o tym, żeby się skończyło. Ale kiedy wysiądziesz z wagonika, marzysz

Dzięki ci, Polano Jakuszycka za śnieg w czasie tegorocznych ferii! Zazwyczaj w Jakuszycach było więcej słońca niż w Szklarskiej Porębie. W tym roku – odwrotnie. I chwała Bogu! Jest tak, jakby jakiś anioł zasłonił skrzydłem królestwo narciarzy biegowych, nie dopuszczając promieni słonecznych.

Świetny bokser. Doktor nauk. Utalentowany biznesmen, sprawnie pomnażający swój majątek. Mógł spokojnie żyć w dostatku, cisząc się prestiżem. Jest na Majdanie. Chcę wierzyć, że to nie pragnienie władzy go tam zawiodło, lecz patriotyzm, pragnienie, by Ukraina znalazła się w Unii

Cudowny, magiczny krajobraz. Tajemnicze, malownicze, zapierające dech w piersiach miejsca – Złoty Widok, Dolina Szczęścia, Kamienny Krąg, Krucze Skały, Chybotek, Wodospad Szklarki, Wodospad Kamieńczyk. Ponad ćwierć wieku temu te piękne tereny były świadkami niezwykłych spotkań niezwykle pięknych ludzi. Na granicy

Seminarium „PISA – i co dalej?”. Świat nauki i cztery szkoły. Teoria i praktyka. Żadnego puszenia się. Popisów. Wystąpień dla poklasku. Skoncentrowanie wyłącznie na: „Jak to się robi?”. Jak „robi się”: nowoczesną edukację. Ciekawość. Szacunek. Drążenie. Przyjazne drążenie. Klimat merytorycznej

Nie chodzi tam o zaszczyty, nagrody, tzw. „docenienie przez władze”, wynagrodzenie, prestiż i tym podobne głupstwa. Chodzi o radosny, niezależny, troszkę bezczelnie przekorny twórczy wysiłek zespołu nauczycieli pod kierunkiem charyzmatycznej dyrektorki. Cel – cywilizacyjne dźwignięcie kilkuset uczniów z popegeerowskiej wsi,

Doświadczam gwałtownych emocji. Także – negatywnych. Zdarza mi się mówić źle o innych. Ale tutaj będzie inaczej. Tutaj mottem będą słowa bardów : „Chroń mnie, Panie, od pogardy. Od nienawiści strzeż mnie, Boże.” Jestem przekorna. Osoby, które uważają, że wbijanie