Miesiąc: kwiecień 2020

27 kwietnia trzydzieści pięć lat temu około 17.40 siłami natury urodziłam śliczną dziewczynkę. Była nie za duża, nie za mała. W sam raz taka, żeby sprawnie przyjść na świat i dostać dziesięć punktów w skali Apgar. Jak przystało na przyszłą

W czasach epidemii kupiliśmy – oczywiście online – kilka ulubionych filmów, które mieliśmy jeszcze w wersji kaset VHS. Między innymi „Misję”. Powiedzieć o „Misji”, że jest moim ulubionym filmem, to troszkę za mało. W ciągu długiego życia, od dzieciństwa do

Online spotkaliśmy się w ostatni piątek z maturzystami – wychowawca klasy, koordynator Diploma Programme i niżej podpisana. Dzięki Microsoft Teams mogliśmy się wszyscy – z dużą radością! – usłyszeć, zobaczyć i wymienić informacjami o wzajemnym samopoczuciu, a także – złożyć

Jednym z nieoczekiwanych efektów epidemii jest odnawianie dawnych kontaktów. Odzywają się do nas osoby ważne dla nas w przeszłości. I tak otrzymaliśmy maila z pytaniem, co u nas, od wieloletniej naszej nauczycielki jogi – Ewy. Poopowiadaliśmy sobie o naszych bliskich,

W związku z epidemią, pożarami w okolicach Czarnobyla i plotkami, dotyczącymi sytuacji w Świerku, przypominam sobie wiosnę 1986 r. O wybuchu elektrowni atomowej na Ukrainie dowiedzieliśmy się w dziwnych okolicznościach… Może była to noc z 26 na 27 lub z

Bardzo dziękuję kandydatom do programu Diploma oraz wszystkim tym osobom, które przygotowały i szczęśliwie przeprowadziły 17 i 18 kwietnia egzamin wstępny – w nowej dla szkoły formule online, a zwłaszcza – pani koordynator DP Joannie Majorek i szkolnemu informatykowi Pawłowi

Nie znam się na wirusach i epidemiach. Ale kiedy w lutym zaczęły docierać naprawdę niepokojące informacje medialne, dotyczące rozprzestrzeniania się koronawirusa, miałam intuicyjny odruch – zamknąć granice Polski, wprowadzić obowiązkową kwarantannę dla wszystkich przyjeżdżających, zadbać o środki ochrony osobistej dla

Dwa lub trzy dni przed świętami przyśniła mi się bliska sercu osoba, z którą nie miałam kontaktu jakieś sześć lub może już osiem lat. Przedtem przyjaźniłyśmy się ze trzydzieści lat. Coś nas poróżniło. Pojawiło się jakieś wzajemne rozdrażnienie. Nic na

„Czemu ty się, zła godzino, z niepotrzebnym mieszasz lękiem. Jesteś, a więc musisz minąć. Miniesz, a więc to jest piękne”. „Jesteś, a więc musisz minąć! Miniesz, a więc to jest piękne!” „… Musisz minąć! Miniesz, a więc to jest piękne!”

W ferworze przedświątecznych działań wyjęłam korespondencję ze skrzynki. Rozdarłam zamaszyście kopertę i zaniepokoiłam się – coś mi się nie zgadzało… Założyłam więc okulary i popadłam w stan przerażenia. Otworzyłam bezprawnie cudzą korespondencję – pismo z banku do sąsiadki. Normalnie jestem