Miesiąc: styczeń 2021

26 stycznia 2021 r. – w światowym dniu transplantologii – odbyło się online spotkanie bardzo cool(turalne) z profesorem Marianem Zembalą. Gratulacje należą się współprowadzącym: polonistce – Krystynie Szrajber i uczennicom – Vanessie i Natalii. Rozmowa trwała ponad dwie godziny i

Z całego serca dziękuję wszystkim, którzy pomagali nam w ostatnich trzech miesiącach choroby i po śmierci mojego najdroższego Męża ŚP Jerzego Piskorskiego Dziękuję lekarzom i pielęgniarkom, którzy próbowali Go wyleczyć. Dziękuję rodzinie, przyjaciołom i współpracownikom za wsparcie w trudnych sytuacjach

„Istota wspomnień polega na tym , że nic nie przemija”[1], a więc pozostaniesz, Jurku, w moich wspomnieniach. A te wspomnienia to obrazy – zaśnieżona droga w Szklarskiej Porębie, gdy, idąc pod górę, pokonywaliśmy zaspy śnieżne, tajemnicza droga prowadząca do Złotego

Pokochaliśmy się we wrześniu 1976 r. Nad morzem. W Cetniewie. Wcześniej nie planowałam zamążpójścia. A jednak, kiedy zobaczyłam Jerzego, pomyślałam „mój mąż na całe życie”. Po roku sformalizowaliśmy związek, głownie po to, by otrzymać kredyt „MM” – dla młodych małżeństw

Piękni. Dostojni. Zupełnie różni –  a tacy podobni. Najczęściej razem – a nagle osobno. Tak blisko siebie, więc wciąż w łączności. I nawet śmierć, co podeszła tuż obok, nie może NIC wobec Ich miłości.

„Gdy się miało szczęście, które się nie trafia: czyjeś ciało i ziemię całą, a zostanie tylko fotografia, to – to jest bardzo mało…”                                             Maria Pawlikowska-Jasnorzewska Pokochaliśmy się we wrześniu 1976 r. Nad morzem. W Cetniewie. Wcześniej nie planowałam zamążpójścia.

Mam poczucie, że jesteśmy – wiem, że nieskromnie to zabrzmi – naprawdę dobrą szkołą. Nauczyciele i koordynatorzy są profesjonalni, uczciwi, ambitni, etyczni i zaangażowani. Są przy tym sympatycznymi, ciekawymi, nietuzinkowymi ludźmi. Miło jest z nimi przebywać. Wszystkim zależy na rozwoju

Tak bardzo jak w grudniu 2020 r. bałam się ostatnio w latach 1985-1992. Wtedy powodem było zdrowie naszej jedynej córeczki. Operacja w szóstym tygodniu życia, potem jeszcze inne poważne problemy… Karmiliśmy się tym lękiem rodzinnie do przesytu, do całkowitej utraty