Drodzy Maturzyści!
Przede wszystkim chciałam wyrazić swój ogromny dyskomfort, że z powodu bezsensownej infekcji nie mogę być dzisiaj z Wami.
Bardzo mi zależało, żeby uczestniczyć w Waszej studniówce!
Cieszę się, że w tym roku studniówka przestała być powodem „wojny polsko-polskiej” i że zorganizowaliście ją spokojnie, samodzielnie i w szkole.
Mam nadzieję, że przygotowywanie jej, a zwłaszcza próby poloneza sprawiły Wam dużą przyjemność.
Tańczenie tego historycznego tańca jest nie tylko ukłonem w stronę polskiej tradycji, pielęgnowaniem narodowego zwyczaju, zachowaniem ciągłości międzypokoleniowej.
Polonez jest emanacją optymizmu, dojrzałości wewnętrznej, niezłomności, dumy i poczucia własnej wartości. Te właśnie cechy bardzo Wam się przydadzą podczas majowej sesji egzaminacyjnej, a także – już teraz, na tej „ostatniej prostej”.
Dojrzałość, poczucie odpowiedzialności za własne wybory oraz za finał dwunastoletniego szkolnego etapu Waszego życia będą teraz ważne. Tak jak ważny będzie optymizm, poczucie własnej wartości i duma z wcześniejszych osiągnięć.
Polonez jest rytuałem, który ma Was wprowadzić w dorosłość, wzmocnić w Was poczucie sprawczości.
Niech tak się stanie! Niech rzeczywistość ugina się przed Waszymi planami i marzeniami! Realizujcie się! Idźcie przez życie – jak w polonezie – dumni, wyprostowani, piękni, uśmiechnięci, dzielni, pełni energii i wiary w siebie! Bądźcie szczęśliwi!
Dobrej zabawy dzisiaj!