Ruszyła machina uczenia na odległość. Społeczeństwo znów ma za złe, że nauczyciele mają wolne. Tyle wolnego! A tu machina się rozkręca! A tu gorączka po nocach! Myślenie. Zastanawianie się nad sposobami. Oswajanie nowych narzędzi. Przygotowywanie zajęć w różnych wariantach. Sprawdzanie prac. A przecież własne dzieci trzeba zaopiekować!
Za dni kilka szkoła da nauczycielom i uczniom nowe narzędzie zdalnego nauczania. Jest teraz testowane. Nie będziemy go jednak wprowadzać na siłę. Zmuszać nauczycieli do jego korzystania na komendę. Jeśli ktoś chce używać innych sposobów, może. Chyba że uzna, że ten szkolny jest wygodniejszy i bardziej mu pasuje od dotychczas stosowanych.
Nie zgadzam się na wprowadzanie w naszej szkole modelu wziętego z korporacyjnego folwarku zwierzęcego – rodzice batożą szkołę, funkcyjni batożą nauczycieli i wreszcie nauczyciele batożą uczniów. I wszyscy chodzą ustalonymi odgórnie ścieżkami, w jeden jedyny akceptowalny sposób. Nie jesteśmy takim miejscem!
Zasadą obowiązującą w świecie IB jest APPRECIATION! DOCENIENIE!
Doceniajmy więc swój wzajemny wysiłek w tych trudnych dniach! Nie odreagowujmy stresu agresją wobec innych!
Nauczyciele w naszej szkole to wolni, piękni ludzie! Mają kręgosłup moralny! Są odpowiedzialni i kreatywni! Są profesjonalistami! Wiedzą, co ich uczniowie powinni umieć. Nie traktujmy ich jak wyrobników.
Dajmy im oddech! Czuwajmy też nad poziomem stresu u uczniów!
Wsłuchajmy się w głos Agaty Szaryńskiej-Szlaz, naszej romanistki! Piękny i mądry!
Energii, entuzjazmu, radości uczenia/uczenia się musi nam starczyć na dłużej!
Popatrzmy przez okno – jest piękna wiosna!