W sobotę 5 marca 2016 uczestniczyłam – z ogromną radością – w spotkaniu Warszawskiego Forum Oświatowego, które odbyło się w Warszawskim Centrum Innowacji Edukacyjno-Społecznych i Szkoleń przy ul. Starej. Radość wynikała z poziomu refleksji i poziomu słowa. Ten poziom refleksji, słowa, stosunku do mających inne zdanie nieczęsto teraz można spotkać. Wszyscy uczestnicy konferencji otrzymali jubileuszową dwutomową i trzyczęściową publikację: „25 lat doświadczeń warszawskiej edukacji w wolnej Polsce”. Znalazłam tam wiele ciekawych artykułów, napisanych przez twórców systemu oświaty po 1989 roku. Oto dwa cytaty:
Najważniejszym dorobkiem szkół i władz oświatowych po 1989 roku jest: „- odejście od jednej obowiązującej ideologii…, – … zwiększenie roli zespołu nauczycielskiego w szkole, – stworzenie prawnych możliwości tworzenia szkół niepublicznych, – umożliwienie korzystania z dorobku pedagogicznego innych krajów – zgoda na tworzenie szkół typu Waldorff, Montessori czy szkół pracujących w systemie The International Baccalaureate, – intensywne działania na rzecz języków obcych… oraz wprowadzenie komputerów i Internetu do szkoły, – umożliwienie tworzenia szkół integracyjnych, – stworzenie możliwości pojawienia się licznych stowarzyszeń społecznych i organizacji pozarządowych… (Centrum Edukacji Obywatelskiej, Edukacja dla Demokracji).” Prof. dr hab. Andrzej Janowski.
„Odpowiadając na pytanie, skąd przychodzimy, możemy się powołać na myśl wielkiego wychowawcy Janusza Korczaka, którego cała idea streszcza się w jednym zdaniu: Dziecko nie dopiero będzie, ale już jest człowiekiem. I to, że szkoła ma służyć dziecku, jest dokładnie odbiciem tej idei.” Krystyna Starczewska
Warto wracać do korzeni. Warto pamiętać o priorytetach. Warto myśleć o pozornie oczywistych zasadach. Przypominać myśl Sokratesa, Korczaka. Skupiać się na filozofii IB. Pamiętać, że nie ma demokracji bez dobrej edukacji i dobrej edukacji bez demokracji.