Dzisiaj odbyło się pierwsze w tym roku szkolnym spotkanie bardzo cool(turalne). Było troszkę o „ludziach z morza”, troszkę o sensie i smaku życia, a trochę o nieuchronności procesów zachodzących na naszej planecie.
Gościliśmy Elizę Kubarską, podróżniczkę, alpinistkę i reżyserkę.
Rozmowę prowadziły trzy uczennice klasy 1 pre-IB: Wiktoria, Zosia i Lena. Znakomicie przygotowały się do tej roli. Dzięki temu oraz dzięki niezwykłej otwartości naszego gościa spotkanie było inspirujące i bardzo ciekawe. Mogło też zasiać niepokój, czy życiowe drogi, które wybieramy, kierując się jedynie kalkulacją – co się opłaca, a co nie – są zawsze słuszne i konstruktywne. I odwrotnie – jaką cenę płacimy za całkowitą wolność i kierowanie się w życiu jedynie wewnętrznym pragnieniem.
Sądzę, że to jest ważny temat dla młodych ludzi, którzy często balansują między „jedynie słuszną” – podobno bezpieczną i opłacalną – drogą edukacyjno-zawodową, podsuwaną najczęściej przez rodziców, zatroskanych o przyszłość dzieci, a własnymi, czasem szalonymi, pragnieniami i marzeniami.
Eliza Kubarska poszła za szalonym pragnieniem oglądania świata i pokonywania kolejnych swoich barier. Teraz – po urodzeniu dziecka – próbuje dodać do swoich motywacji i wyborów odrobinę racjonalizmu i kalkulacji, nie rezygnując jednak całkiem z marzeń.
Nie jest to proste, ale jednak możliwe – jej dziecko w ciągu pierwszych dziesięciu miesięcy swojego życia było w dziesięciu krajach 🙂