Rozbawili mnie do łez! Uczniowie klasy 1 C pre- DP. Chyba jesteśmy w podobnym stanie. Brakuje nam rozpaczliwie kontaktu z ludźmi – na żywo!
W moim przypadku minął czas zachwytu możliwościami narzędzi internetowych, takich jak ClickMeeting i Microsoft Teams. Domyślam się, że w przypadku młodych ludzi ten etap trwał jeszcze krócej. W przeciwieństwie do mnie na co dzień znają i doceniają możliwości, jakie daje sieć. Rozpoczął się okres, w którym niepodzielnie zaczęło dominować u mnie uczucie DZIWNOŚCI. Rzeczywistość, sytuacja epidemiologiczna – i nie tylko ona! – stała się niejasna i niepokojąca w sposób przewlekły. Indywiduum rozpaczliwie potrzebuje stada, żeby przegadać, wymienić myśli i energię.
Moje całe jestestwo domaga się zdecydowanego powrotu do realu. Drugą dojmującą emocją jest TĘSKNOTA – za normalnym, szkolnym życiem – występami, koncertami, wystawami, pulsującą, kreatywną, czasem niesforną uczniowską i nauczycielską obecnością.
Chciałoby się poskandować razem z uczniami: „Chcemy do szkoły! Chcemy do szkoły! Chcemy do szkoły!”
A tymczasem czekając na odgórne decyzje „odpalam” jeszcze raz filmik, bo śmiech to zdrowie!