Że „grit” jest w psychologicznej modzie, dowiedziałam się od Magdy Miki, naszej wspaniałej polonistki, która w drugim semestrze wróci do szkoły po urlopie macierzyńskim. Zajmie się wtedy nie tylko nauczaniem polskiego w Diplomie, ale także uczniowsko-nauczycielską świadomością ATL-ową.
ATL: Approaches to Learning and Teaching, refleksja, jak pracować, by odnosić sukcesy i jako uczeń/uczennica, i jako nauczyciel/nauczycielka.
I tu właśnie znów wyskakuje: „grit”!
Potrzebny jest i uczniom, i nauczycielom – by być efektywnym i czerpać satysfakcję z własnej efektywności, przekraczać swoje granice, rozwijać się i czerpać z tego radość.
„Grit” daje poczucie szczęścia i spełnienia. Wcześniej jednak bywa, że związany jest… z cierpieniem, często katorżniczym wysiłkiem wolnego człowieka, któremu nikt nie narzuca aż takiego wysiłku. Potrzeba uzyskania spektakularnego efektu własnych działań, ciekawość, zaangażowanie w temat aktywności, pragnienie, by jak najszybciej osiągnąć cel – są motorem, są inspiracją, są „wewnętrznym kociołkiem”, który nas rozpala do działania, daje nam siły do pracy często ponad ludzkie siły.
„Grit” mają prawdziwi ludzie nauki, twórcy wynalazków, wielcy odkrywcy, najwybitniejsi sportowcy, artyści i ludzie biznesu. Jak twierdzi Angela Duckworth – również osoby, wykonujące inne zawody, które odniosły w życiu sukces.
Warto więc rozpalać „grit” i w uczniach, i – w nas samych!