We wszystkich programach IBO – od PYP, przez MYP, do DP ważną rolę pełni Profil Ucznia IB i aktywność w obszarach: Creativity, Action, Service.
Może się zdarzyć, że międzynarodowa szkoła zorganizuje swoim uczniom wyjazd egzotyczny, gdzieś daleko, daleko, samolotami, autokarami, z noclegami w luksusowych hotelach. Każdy uczeń wpłaca po kilka tysięcy złotych na podróż. Cel jest szczytny: sadzenie drzewek, przekazanie darów jakimś biednym ludziom. Potem w pamięci pozostaje egzotyka, wypoczynek przy luksusowym basenie, podobnym do tych wielu, poznanych wcześniej, relacje towarzyskie między rówieśnikami. Ach, i były jeszcze jakieś drzewka lub wręczanie paczek jakimś dzieciom. I zostały „wypracowane” godziny CASu.
Ale można inaczej…
W ramach wystawy PYP uczniowie realizują dwa swoje projekty – społeczny i ekologiczny. I pojawia się pomysł i to – żeby było jasne! – w głowach uczniów. Przecież ci starsi ludzie są tacy biedni. Często nie wychodzą z domów – bo się boją, bo mają problemy z poruszaniem. Można by im jakoś uprzyjemnić życie. Jak to można zrobić… Może przygotować jakieś atrakcje, pobyć chwilę z nimi… Tylko gdzie się można z nimi spotkać… No i powstała piękna, w stu procentach dziecięca inicjatywa – Potańcówka Warszawska w Mokotowskim Centrum Integracji Mieszkańców przy ul. Woronicza, która odbyła się w ostatnią niedzielę w godzinach 13.00 – 18.00. Pomogli rodzice, zapewniając Kawiarenkę, w której na seniorów czekały kawa, herbata, soki, woda i ciasta. Nauczycielki wsparły dzieci przy „dopracowaniu” programu. Prowadziły z nimi rozmowy na temat starości – jak wygląda, jakie ograniczenia są z nią związane. Autorzy projektu sami doszli do wniosku, że teksty wspólnie śpiewanych piosenek powinny być duże, aby każdy mógł je odczytać. Przygotowywane na niedzielę ciasta powinny być miękkie i lepiej, żeby nie zawierały maku. Uczniowie ubrali się uroczyście, troszkę w stylu lat dwudziestych i trzydziestych dwudziestego wieku. Spotkanie rozpoczęło się polonezem. Dzieci zaprosiły starszych państwa do tańca, a przed tym były przygotowywane, że za chwilę będą trzymały własną dłonią inną, pomarszczoną i trzęsącą się dłoń. Następnie pięknie zaśpiewały „Sen o Warszawie” oraz „Pałacyk Michla”. Przeprowadziły także plebiscyt na najpopularniejszą piosenkę warszawską. Wygrała kompozycja Stanisława Grzesiuka „Nie masz cwaniaka nad warszawiaka”. Grupa ekologiczna prowadziła z seniorami rozmowy i konkursy, dotyczące ochrony środowiska i pomagała wykonać ekologiczną torbę.
Samodzielnie wymyślony przez uczniów i zrealizowany z niewielką pomocą dorosłych projekt dał wiele radości i satysfakcji zarówno autorom jak i seniorom. Pokazał, jak blisko, w sąsiedztwie można znaleźć osoby, które potrzebują towarzystwa i urozmaicenia pełnego ograniczeń życia. I ile satysfakcji może dać kontakt z drugim człowiekiem, nawet tym pozornie mało atrakcyjnym, starszym.
