Autor: Hanna Buśkiewicz-Piskorska

   Tweet   W sobotę odebraliśmy oklejony w „szatki” MIS szkolny bus. Już od początku przyszłego tygodnia będzie pracował dla szkoły. W poniedziałek i wtorek będzie woził przedszkolaki, w czwartek i piątek zawiezie uczniów na zajęcia sportowe. Pachnie nowością. Ma 24 miejsca siedzące i cztery stojące. Klimatyzację, nagłośnienie, monitor, GPS, alkomat uruchamiający pojazd (BAIID – Breath Alcohol Ignition Device). Będzie dowoził uczniów na zajęcia sportowe, lekcje muzealne, wycieczki. Oczywiście nie zrezygnujemy całkiem z korzystania z komunikacji miejskiej, ma ono bowiem walor edukacyjny. Za kierownicą busa usiądzie pan Wiktor – szkolny kierowca, z sześcioletnim stażem pracy na stanowisku kierowcy autobusu miejskiego. Wcześniej – przez

   Tweet   Z wolnością jest jak ze zdrowiem – wydaje się oczywista, dopóki jest. Zdarzają się ludzie, którzy chcą nam ją ograniczyć – wpływając na nasze wybory, nasz sposób życia, nasz wygląd, nasze zajęcia. Wiedzą lepiej, co dla nas dobre. Bez przerwy komentują działania, wygląd, zachowania swoich bliźnich. Dają sobie prawo do jedynie słusznych i oczywistych ocen. Uciekam od takich ludzi, bo mam wrażenie, że w ich obecności zaczyna brakować mi powietrza. Sytuacja przejmowania kontroli nad drugim człowiekiem została sugestywnie pokazana w filmie Romana Polańskiego „Prawdziwa historia”, o którym ostatnio wspomniałam na tym blogu. Z powodu silnej alergii na jakiekolwiek formy nacisku

   Tweet   Z radością informuję, że wszystkie trzy nasze placówki w składzie: Międzynarodowe Przedszkole Misia Paddingtona, Prywatna Szkoła Podstawowa im. Jeana Monneta i Prywatne Liceum Ogólnokształcące nr 32 im. Jeana Monneta zakwalifikowały się do grona finalistów ubiegających się o Warszawską Nagrodę Wychowawczą imienia Janusza Korczaka. Wyniki konkursu zostaną ogłoszone podczas gali, która odbędzie się 24 października 2018 r. o godzinie 12.00 w kinie Atlantic. Dla każdej placówki przeznaczonych jest 10 zaproszeń. Zgłosimy się więc na galę w silnej trzydziestoosobowej grupie. Z zaproszenia: „Warszawska Nagroda Wychowawcza imienia Janusza Korczaka ma charakter prestiżowy, jest wyróżnieniem dla szkół, przedszkoli i placówek oświatowych, poszukujących własnych, innowacyjnych

   Tweet   Dzisiaj odbyło się spotkanie bardzo cool(turalne) z Wiesławem Dąbrowskim, twórcą dokumentalnego filmu pt. „Paderewski. Człowiek czynu, sukcesu i sławy”. Film to niezwykły, choć w formie – tradycyjny, rzetelnie przedstawiający życie i twórczość Ignacego Jana Paderewskiego oraz jego niedający się przecenić wpływ na odzyskanie przez Polskę niepodległości w 1918 roku. Niezwykłość tego filmu wynika z niezwykłości osoby, która jest jego bohaterem. Dodatkowo – wstrząs, który towarzyszy widzowi, związany jest ze znikomą pamięcią o Paderewskim w świadomości polskiego społeczeństwa. Nie pierwszy raz, niestety, zdarza się, że wielkość Polaka są w stanie docenić obcokrajowcy, „ziomkowie” zaś – niekoniecznie. Ignacy Jan Paderewski, osierocony przez

   Tweet   Oglądamy filmy z opóźnieniem, bo w domu. Stało się tak, że zmieniły się zachowania kinowych widzów i nie możemy tego ścierpieć. Kupiliśmy sobie duży telewizor i oglądamy filmy wyłącznie w domu. Przedwczoraj obejrzeliśmy „Prawdziwą historię” Romana Polańskiego. Polański – jak to Polański – zawsze wpędza mnie w minorowe stany. Historia, którą można odczytać jako opowieść o dążeniu do manipulacji i dominacji nad drugim człowiekiem albo – jako ilustrację emocjonalnych niebezpieczeństw, czyhających na pisarza. Jedna i druga interpretacja nie zmienia odbioru filmu jako psychologicznego horroru, w którym to gatunku reżyser jest absolutnym mistrzem. W ogóle jakoś mocno przemawia do mnie wibracja

   Tweet   Dwa lata temu też to czułam… W związku z wnuczkiem, który został przedszkolakiem. Teraz wnuczka dołączyła do MIS. Dzieci rosną, dorośleją, rozwijają się. Są radosne, dobrze ułożone, chętnie biorą udział w przedszkolnych zajęciach. Z uśmiechem zaczynają dzień, z uśmiechem idą spać. Są otwarte i empatyczne – zwłaszcza Tosia. W klubiku przyjęła rolę „starszej siostry”. Przytula, głaszcze, pomaga w potrzebie, dba o samopoczucie innych dzieci. Dzieli się zabawkami. Jest radosna i miła. Kontakt z wnuczętami daje nam nieprawdopodobny, radosny „odlot”, stan euforycznej medytacji, morze czułości i stuprocentową, pełną zachwytu koncentrację. Te emocje powodują, że czas płynie wolniej – epoka „sprzed wnucząt”

   Tweet   Otrzymałam od dyrektora gdyńskiej „Trójki” – III LO im. Marynarki Wojennej RP w Gdyni piękną publikację: „25 lat matury międzynarodowej w Polsce i gdyńskiej Trójce. 1993-2018”. Staranny edytorsko, świetnie pomyślany zbiór tekstów i fotografii, zawiera wiele ciekawych danych statystycznych, dotyczących wszystkich szkół IB w Polsce.  Także naszej szkoły. Byliśmy dziewiątym liceum w Polsce, a czwartym w Warszawie, które otrzymało certyfikat IBO. Wśród tych dziewięciu liceów, były cztery szkoły niepubliczne, w tym dwie – poza polskim systemem edukacyjnym (szkoła brytyjska i amerykańska). Byliśmy więc drugą narodową szkołą prywatną IB w Polsce, a pierwszą – w Warszawie. Imponująco wygląda stały wzrost liczby

   Tweet   Szkoła jest bardzo dynamicznym, zmiennym, delikatnym bytem. Powinna tworzyć środowisko przyjazne, otwarte, sprzyjające rozwojowi człowieka – pełne wzajemnej życzliwości, szacunku, wspólnych dla wszystkich zasad etycznych, a także niekłamanego entuzjazmu i radości. Tylko w takim środowisku człowiek – uczeń, nauczyciel – może w pełni zrealizować swój potencjał, a szkoła – stać się najlepszą z możliwych. W tym roku szkolnym postawiłam na radość i entuzjazm, co spotkało się …. z entuzjazmem nauczycieli. Nie możemy – na skutek zmęczenia, problemów, przepracowania, sytuacji konfliktowych – ani na chwilę utracić w tym roku szkolnym pasji, pozytywnych emocji i wielkiej twórczej energii do pracy. Mam nadzieję,

   Tweet   Nie ma lepszego wejścia w szkolną rzeczywistość od udanej „zielonej szkoły” zaraz po pierwszym września. Od 1992 r. co roku zabieramy uczniów w plener następnego dnia po inauguracji roku szkolnego. Dla wszystkich jest to okazja do wzajemnego poznania się, pozbycia obaw i zahamowań, stworzenia przyjaznego środowiska, niezbędnego do efektywnej nauki. Tegoroczny pobyt licealistów i gimnazjalistów w Broku odbywał się pod hasłem: Together unplugged. Chodziło o to, żeby do minimum ograniczyć korzystanie z urządzeń elektronicznych i skoncentrować się na „tu i teraz”, dbając o relacje międzyludzkie i grupowo trenując kreatywność. Zajęcia z kreatywności prowadziły dwie nasze nauczycielki, przeszkolone przez fundację Destination

   Tweet   Uczestniczyliśmy w ostatnim dniu sierpnia w niezwykłym wydarzeniu. W Siedlcach w Muzeum Regionalnym odbyło się spotkanie autorskie z moim wujkiem Robertem Rogalskim, któremu Miejsko-Gminny Ośrodek Kultury wydał książkę „Siedlce – okupacja – teatr. Wspomnienia z lat 1920-2018”. Nie byłoby w tym nic niezwykłego, gdyby nie fakt, że Wujek – żołnierz Armii Krajowej, więziony przez Służbę Bezpieczeństwa, aktor – ma 98 lat. Podczas spotkania przez półtorej godziny odpowiadał na pytania. Potem przez ponad pół godziny podpisywał książki, nawiązując rozmowę z każdym zainteresowanym, wpisując do książek zindywidualizowane dedykacje pięknym, kaligraficznym pismem. Przez cały czas uśmiechnięty i pełen energii. Szczupły, opalony, w eleganckiej